Sprintem indywidualnym nazywamy rywalizację dwóch, trzech lub czterech zawodników. Wyścigi sprintu rozgrywane są na trzech okrążeniach na torach o długości mniejszej niż 333,33 m oraz na dwóch okrążeniach na torach 333,33 m i dłuższych
Sygnał startu dawany jest gwizdkiem. W biegu dozwolone są maksymalnie dwie stójki, a jej czas ogranicza się do trzydziestu sekund. Po upływie tego okresu sędzia nakazuje prowadzącemu cykliście kontynuowanie wyścigu, w przeciwnym razie zawodnik odpada z rozgrywek. Trzeba podkreślić, iż nie można atakować ani wyprzedzać lewą stroną, kiedy znajduje się on poniżej czerwonej linii. Z kolei sportowcowi, który mija przeciwnika jadącego poniżej linii sprinterskiej, nie wolno go popychać ani zajeżdżać mu drogi, zmuszając do nagłego zmniejszenia prędkości.
Kolarze zaczynają od dwustu metrów ze startu lotnego, które są eliminacjami. Najlepszych dwudziestu ośmiu zawodników z czasów na tym dystansie przechodzi dalej, z czego pierwszych czterech z najszybszym rezultatem awansuje bezpośrednio do 1/8 finału, z kolei reszta rywalizuje w 1/16. Kwalifikacje rozstawiają zawodników według czasów i powstaje tzw. drabinka, czyli zawodnik z najlepszym czasem jedzie z tym zawodnikiem, który uzyskał najsłabszy wynik (drugi czas z przedostatnim itd.).
Rywalizacja w sprincie indywidualnym rozgrywa się na trzech rundach, gdzie dwóch kolarzy staje do bezpośredniego pojedynku na tzw. kreskę, czyli, który będzie pierwszy na mecie, ten wygrywa i przechodzi dalej. W 1/16 oraz 1/8 finału wygrywający bieg przechodzi dalej. Od ćwierćfinałów, aby awansować do dalszej fazy zawodów, trzeba wygrać już dwa biegi. Bardzo ważną rolę w tej konkurencji odgrywa taktyka.
Przykładowe wyścigi (video):
Opracowali: Maciej Mikołajczyk i Mateusz Rudyk