Mistrzostwa świata w Pruszkowie zbliżają się wielkimi krokami (27 lutego – 3 marca). Przedstawiamy zasady poszczególnych konkurencji oraz ich faworytów.
Sprint indywidualny
W tej konkurencji wystartuje po 30 zawodników i zawodniczek. Wszystko rozpoczyna się od kwalifikacji na 200 metrów ze startu lotnego. Klasyfikacja eliminacji jest później bardzo ważna. Najlepsza czwórka od razu przechodzi bezpośrednio do 1/8 finału. Do 1/16 finału kwalifikują się sprinterzy i sprinterki z miejsc 5-28. Od tej fazy rozpoczynają się pojedynki jeden na jednego na dystansie 3 okrążeń. W rywalizacji dużą rolę odgrywa taktyka i przyspieszenie na ostatniej rundzie. W 1/16 i 1/8 finału zmagania odbywają się do jednego zwycięstwa. W kolejnych rundach zwycięzca potrzebuje do triumfu dwóch wygranych biegów.
Faworyci – mężczyźni: Matthew Glaetzer (Australia, obrońca tytułu, zwycięzca klasyfikacji PŚ), Jeffrey Hoogland (Holandia, mistrz Europy), Harrie Lavreysen (Holandia), Mateusz Rudyk (Polska), Sebastien Vigier (Francja), Jack Carlin (Wielka Brytania), Denis Dmitriew (Rosja)
Kobiety: Daria Szmelewa (Rosja, mistrzyni Europy), Stephanie Morton (Australia), Olena Starikowa (Ukraina, zwyciężczyni klasyfikacji PŚ), Anastazja Wojnowa (Rosja), Wai Sze Lee (Hongkong), Emma Hinze (Niemcy)
Sprint drużynowy
Wśród mężczyzn rywalizacja odbywa się na dystansie 750 metrów (3 zawodników), a wśród kobiet na 500 metrów (2 zawodniczki). Jedna z osób startuje z maszyny startowej. Pierwszy zawodnik w zespole zjeżdża z trasy po każdym okrążeniu, a liczy się czas ostatniego. Wszystko zaczyna się od kwalifikacji. Dalej przechodzi 8 najlepszych ekip, które w drugiej rundzie jadą systemem 1-8, 2-7, 3-6 i 4-5. Dwa najlepsze czasy w tej części rywalizacji dają awans do finału, a trzeci i czwarty rezultat do walki o brązowy medal. W finałach zwycięzcy zdobywają odpowiednio złoty i brązowy medal.
Faworyci – mężczyźni: Holandia (obrońcy tytułu, mistrzowie Europy, zwycięzcy klasyfikacji PŚ), Francja, Niemcy, Wielka Brytania, Polska, Rosja
Kobiety: Niemcy (obrończynie tytułu, zwyciężczynie klasyfikacji PŚ), Rosja (mistrzynie Europy), Chiny, Ukraina
Keirin
Konkurencja o tajemniczej nazwie wywodząca się z Japonii. Najczęściej szóstka kolarzy jedzie za derną. Prawdziwa walka rozpoczyna się po zjeździe derny na 3 okrążenia przed końcem. Na mistrzostwach świata wystartuje 24 zawodników. Aby pojechać w finale trzeba przejść 1. rundę (ew. repasaż), 2. rundę oraz 3. rundę. W finałach oczywiście miejsca odpowiadają lokatom w końcowej klasyfikacji (finał A 1-6, finał B 7-12). Konkurencja, w której, szczególnie w końcówce, dzieje się bardzo dużo i może dojść do sensacyjnych rozstrzygnięć.
Faworyci – mężczyźni: Tomoyuki Kawabata (Japonia), Stefan Botticher (Niemcy, mistrz Europy), Matthijs Buchli (Holandia, zwycięzca klasyfikacji PŚ), Matthew Glaetzer (Australia), Theo Bos (Holandia), Sebastien Vigier (Francja), Jack Carlin (Wielka Brytania), Mohd Azizulhasni Awang (Malezja)
Kobiety: Nicky Degrendele (Belgia, obrończyni tytułu), Mathilde Gros (Francja, mistrzyni Europy), Wai Sze Lee (Hongkong, zwyciężczyni klasyfikacji PŚ), Stephanie Morton (Australia), Daria Szmelewa (Rosja), Anastazja Wojnowa (Rosja), Olena Starikowa (Ukraina)
Kilometr/500 metrów na czas ze startu zatrzymanego
Chodzi tutaj o pokonanie określonego dystansu w jak najlepszym czasie. Wynik mierzony jest od końca odliczania zegara i ruszenia z maszyny startowej do przecięcia linii mety. Dystans u mężczyzn wynosi 1000 metrów, a u kobiet jest o połowę krótszy. To niezwykle wymagająca konkurencja, w której ważne jest rozłożenie sił. Uczucie zmęczenia zawodnika po pokonaniu kilometra jest nie do opisania. Dla przykładu mistrz świata z Apeldoornu Jeffrey Hoogland zemdlał po przejeździe. W kwalifikacjach wystartuje 25 zawodników i 24 zawodniczki. Najlepsza ósemka wchodzi do finału.
Faworyci – mężczyźni: Joachim Eilers (Niemcy, zwycięzca klasyfikacji PŚ), Matthijs Buchli (Holandia, mistrz Europy), Quentin Lafargue (Francja), Theo Bos (Holandia), Krzysztof Maksel (Polska)
Kobiety: Miriam Welte (Niemcy, obrończyni tytułu), Daria Szmelewa (Rosja, mistrzyni Europy), Olena Starikowa (Ukraina, zwycięzca klasyfikacji PŚ), Kaarle McCulloch (Australia), Katy Marchant (Wielka Brytania), Pauline Grabosch (Niemcy), Wai Sze Lee (Hongkong)
Wyścig drużynowy
Na dwóch stronach toru ustawione są dwie drużyny. Od pewnego czasu kobiety, podobnie jak mężczyźni, jadą na dystansie 4 kilometrów. W wyścigu drużynowych startuje 4 zawodników bądź zawodniczek. Na mecie liczy się czas trzeciej osoby, więc najczęściej ktoś z zespołu odpada. Wyścig może zakończyć się także w momencie wyprzedzenia drugiej drużyny. Stąd nazwa wyścig na dochodzenie. W Pruszkowie wystartuje 18 ekip męskich i 17 żeńskich, w tym oczywiście Polacy. Do pierwszej rundy awansuje 8 najszybszych zespołów z eliminacji. W pierwszej rundzie zespoły jadą w kolejności 6-7, 5-8, 2-3, 1-4, czyli miejsc z eliminacji. Zwycięzcy dwóch ostatnich biegów pojadą w finale. Czasy przegranych z dwóch ostatnich biegów oraz pozostałe są porównywane i dwa najlepsze zapewniają awans do finału B. W wyścigach o złoto i brąz obowiązuje jasna zasada – szybszy zwycięża.
Faworyci – mężczyźni: Wielka Brytania (obrońcy tytułu), Włochy (mistrzowie Europy, zwycięzcy klasyfikacji PŚ), Dania, Niemcy, Australia
Kobiety: Stany Zjednoczone (obrończynie tytułu), Wielka Brytania (mistrzynie Europy), Włochy (zwyciężczynie klasyfikacji PŚ), Niemcy, Kanada
Wyścig indywidualny na dochodzenie
Jest kilka różnic w porównaniu do wyścigu drużynowego. Po pierwsze, zawodnik jest zdany tylko na siebie. Po drugie, mężczyźni mają do pokonania 4 kilometry, a kobiety tylko 3 km. W kwalifikacjach na mistrzostwach wystartuje 24 kolarzy. Dalej przechodzi jednak tylko czwórka. Najlepsza dwójka z eliminacji pojedzie po złoto, a kolejna dwójka po brąz.
Faworyci – mężczyźni: Filippo Ganna (Włochy, obrońca tytułu), Alexander Porter (Australia), Domenic Weinstein (Niemcy, mistrz Europy), Ashton Lambie (Stany Zjednoczone), John Archibald (Wielka Brytania), Ivo Oliveira (Portugalia)
Kobiety: Lisa Brennauer (Niemcy, mistrzyni Europy), Justyna Kaczkowska (Polska), Ashlee Ankudinoff (Australia), Eleanor Dickinson (Wielka Brytania)
Scratch
Mówi się, że to cząstka kolarstwa szosowego na torze. Dystans wynosi 15 kilometrów dla panów i 10 kilometrów dla pań. Chodzi o to, żeby jak najszybciej pokonać ten dystans. Bardzo dużo znaczą nadrobione okrążenia. Jeśli grupa kolarzy zdubluje peleton, to pomiędzy sobą walczy o medale. W przypadku, gdy nikt nie nadrobi okrążenia, o zwycięstwie decyduje finisz z grupy. Peleton liczyć będzie 24 kolarzy. Może dojść do niespodzianek.
Faworyci – mężczyźni: Yauheni Karaliok (Białoruś, obrońca tytułu), Roman Gładysz (Ukraina, mistrz Europy), Adrian Tekliński (Polska), Rui Oliveira (Portugalia), Michele Scartezzini (Włochy), Matthew Walls (Wielka Brytania), Adrien Garel (Francja), Moreno de Pauw (Belgia), Sam Welsford (Australia)
Kobiety: Kirsten Wild (Holandia, obrończyni tytułu i mistrzyni Europy), Martina Fidanza (Włochy, zwyciężczyni klasyfikacji PŚ), Jolien d’Hoore (Belgia), Laurie Berthon (Francja), Elinor Barker (Wielka Brytania), Jennifer Valente (Stany Zjednoczone), Justyna Kaczkowska (Polska)
Wyścig punktowy
Zwycięzcą zostaje zawodnik, który zdobędzie największą liczbę punktów. Największy zaszczyt punktowy daje nadrobienie okrążenia, czyli 20 punktów. Co 10 okrążeń znajduje się lotny finisz. Punktuje na nim najlepsza czwórka: 5 pkt., 3, 2 i 1 punkt. Wyjątkiem jest ostatnie okrążenie, gdzie wartości punktowe są 2 razy większe. W wyścigu jedzie 24 zawodniczek lub zawodników. Wśród mężczyzn dystans wynosi 160 okrążeń (40 kilometrów), a u kobiet 100 okrążeń (25 kilometrów).
Faworyci – mężczyźni: Wojciech Pszczolarski (Polska, mistrz Europy), Kelland O’Brien (Australia), Kenny de Ketele (Belgia), Mark Stewart (Wielka Brytania), Liam Bertazzo (Włochy), Jan Willem van Schip (Holandia)
Kobiety: Kirsten Wild (Holandia, obrończyni tytułu), Maria Giulia Confalonieri (Włochy, zwyciężczyni klasyfikacji PŚ, mistrzyni Europy), Lotte Kopecky (Belgia), Neah Evans (Wielka Brytania), Jennifer Valente (Stany Zjednoczone)
Omnium
Bardzo trudna konkurencja. Podczas jednego dnia rozgrywane są 4 wyścigi. Są to: scratch (10 km u mężczyzn, 7,5 km u kobiet), wyścig tempowy (10 km u mężczyzn, 7,5 km u kobiet), wyścig eliminacyjny i wyścig punktowy (25 km u mężczyzn, 20 km u kobiet). Wyścig tempowy rozpoczyna się od 4 spokojnych okrążeń. Potem po każdym przyznawany jest punkt za zwycięstwo. Ponadto za nadrobione okrążenie jest 20 punktów. Podczas wyścigu eliminacyjnego co 2 okrążenia odpada ostatni zawodnik. W trzech pierwszych konkurencjach prowadzona jest osobna klasyfikacja. Za zwycięstwo konkurencji zdobywa się 40 punktów. Dorobek punktowy jest sumowany. W wyścigu punktowym punkty dodawane są do klasyfikacji po 3 częściach, więc rywalizacja jest jeszcze ciekawsza. Podczas finałowego wyścigu można zdobyć 20 punktów za nadrobioną rundę, 5-3-2-1 na finiszach po 10 okrążeń oraz 10-6-4-2 na linii mety.
Faworyci – mężczyźni: Szymon Sajnok (Polska, obrońca tytułu), Ethan Hayter (Wielka Brytania, mistrz Europy), Christos Volikakis (Grecja, zwycięzca klasyfikacji PŚ), Simone Consonni (Włochy), Sam Welsford (Australia), Niklas Larsen (Dania), Albert Torres (Hiszpania), Benjamin Thomas (Francja), Moritz Malcharek (Niemcy), Jan Willem van Schip (Holandia), Campbell Stewart (Nowa Zelandia)
Kobiety: Kirsten Wild (Holandia, obrończyni tytułu, mistrzyni Europy, zwyciężczyni klasyfikacji PŚ), Annette Edmondson (Australia), Lotte Kopecky (Belgia), Amalie Dideriksen (Dania), Laura Kenny (Wielka Brytania), Letizia Paternoster (Włochy), Jennifer Valente (Stany Zjednoczone)
Madison
Wyścig punktowy dla duetów. Jest to także najdłuższa pojedyncza konkurencja na mistrzostwach świata. Panowie rywalizują na dystansie 200 okrążeń, czyli 50 kilometrów. Panie mają do pokonania 30 kilometrów. W trakcie wyścigu jeden zawodnik bierze udział w ściganiu, a drugi jedzie powoli na górze toru. W trakcie rywalizacji dochodzi do wielu zmian pomiędzy kolarzami, więc panuje duże zamieszanie. Na torze jedzie aż 36 osób.
Faworyci – mężczyźni: Roger Kluge/Theo Reinhardt (Niemcy, obrońcy tytułu), Kenny de Ketele/Robbe Ghys (Belgia, mistrzowie Europy), Lasse Norman Hansen/Casper von Folsach (Dania, zwycięstwo kraju w klasyfikacji PŚ), Wojciech Pszczolarski/Daniel Staniszewski (Polska), Leigh Howard/Cameron Meyer (Australia), Andreas Graf/Andreas Muller (Austria), Sebastian Mora Vedri/Albert Torres (Hiszpania), Bryan Coquard/Benjamin Thomas (Francja), Ethan Hayter/Oliver Wood (Wielka Brytania), Simone Consonni/Francesco Lamon (Włochy), Ivo Oliveira/Rui Oliveira (Portugalia)
Kobiety: Katie Archibald/Neah Evans (Wielka Brytania, obrończynie tytułu – tylko Archibald, zwycięstwo kraju w klasyfikacji PŚ), Amalie Dideriksen/Julie Leth (Dania, mistrzynie Europy), Georgia Baker/Amy Cure (Australia), Jolien d’Hoore/Lotte Kopecky (Belgia), Elisa Balsamo/Letizia Paternoster (Włochy), Amy Pieters/Kirsten Wild (Holandia)
